Monday, February 23, 2009

REMEMBERING APO DAYS!

Sometimes, I can’t help my self thinking the best and the worst time of my life. That’s the time when I was the adviser of the so called “notorious batch” of The Pleasant Mount School “The MOUNT APO” or also known as the APOVIANS. Most of them are in 3rd year college now but I think just like me they are remembering their APO days. Tatapusin ko na ang English ko dito kasi for sure hindi na makaahon sa nosebleed ang mga APO na makakabasa nito. Uunahin ko na ang mga worst moments ko with them kasi konti lang naman yun. Worst kasi ilang beses akong napatawag ni Mr. Sadicon sa principals office dahil sa sangrekwang absent at late. Worst kasi madalas ang rumble sa loob at labas ng PMS tapos ang sumbungan ay ang dakila nilang tatay. Worst na dahil sa pagtotolerate ko sa Cellphone nila ay ako mismo ang nakawala ng Sony Ericsson ni Ralph kaya iyak to the max ako dahil sa mahal ng presyo nito. Pero kung may worst mas marami ang best memories ko kasama sila. Hinding-hindi ko makakalimutan si Taka ng minsang isang gabi ay katukin ako sa aming bahay para humingi ng payo sa lovelife at personal life nya. Doon ko naramdaman ang tunay na pagtitiwala. Pagtitiwala ng isang bata na uhaw sa pagmamahal ng isang ama at kaibigan. Sinundan pa ito ng pagtitiwala ni Ian sa buhay na tinatahak niya. DIto ko nasabing masuwerte ako sa aking pamilya. Hindi ko maiwasang mangiti kapg naaalala ko si Tae este Jensen, ang founder ng Betacin Gang. Makakalimutan ko ba ang pangkalso niyang cellphone? Pero siya ata ang nag pauso ng Palm pocket CP. Hindi nga lang astig tingnan noon kasi mejo low class ang dating. Si Puig ang pinakamatanda sa lahat ,21 anyos habang ako ay 23 anyos lamang nuon ay ilang beses yatang nakumpiskahan ng pornographic materials pero matatag na naka graduate sa high school. Yung mga idol si Puig tulad nina Ralph at Romero na pasimple sa lahat ng kalokohan na ginagawa nila hindi halata kasi dinadaan sa paamuhan ng mukha. Si Laarni na ilang beses na umiyak sa akin pero ok lang kasi…..hmmmm mabait na bata naman talaga siya. Isama pa ang sangkatutak na never ending adventures namenat jamming ng buong APO. Wala sa section ko ang mga Cream of the Crops

Sunday, February 22, 2009

ANG NAKAKAPAGOD PERO MASAYANG MANILA ADEVENTURES!

May mga bagay na dumarating sa buhay ng tao na kung titingnan natin ay simple lang pero nag iiwan ng karanasang hinding hindi mo makakalimutan. Hindi na bago sa akin ang libutin ang maynila tulad ng magpicnic sa luneta at intramuros, makipagsiksikan sa tao sa PBB Celebrity Edition Season 1 Big Night sa harap ng Bulwagan ng katarungan, maki jamming sa harap ng municipal hall kapag may concert, manood ng fireworks ng 23rd Southeast Asian games sa grandstand o makipag date sa mga ex girlfriend ko sa SM Manila. Pero ang field trip sa Manila kasama ang Grade 5 Mapagpakumbaba at Malikhain ay nakakapagod pero sulit ang Manila Adeventure ko kasama sila. Maraming silang bagay ang ginagawa na maiinis ka pero sa halip na mainis ka ay magagalit ka pa ba? Sinong hindi matutuwa sa halos 6 na beses na pagsuka ni Kate sa coaster. Sinong hindi matutuwa sa lakas ng boses ni Ralph dahil sa energy provided ng sangkatutak na chips na kinain niya. Sinong hindi matutuwa ng magtatakbo si Jester sa PHILVOCS at ng tanungin ni Mrs. Pauig kung ano yun ay sumagot ng “EARTHQUAKE SIMULATOR MAM”, sinong hindi matutuwa sa non stop na picture taking ni Sam sa lahat ng bagay na Makita niya. Sinong hindi matutuwa sa kakulitan nina Chardy at Renz na halatang excited sa lahat ng ginagawa nila. Sinong di matutuwa sa masinsinang pakikinig at kilig nina Rachel at Gretel kay Adong habang nag eexplain ito ng Types of Rocks. Sinong hindi matutuwa na kahit sina Jubei, Jake at Gabriel ay nakipagsiksikan para lamang makunan ng litrato si Yayo Aguila. Sinong hindi matutuwa sa own rendition ni Raven sa mga kinanta sa Videoke. Sinong hindi matutuwa sa pagsakay nila sa Luneta sa makulay na Coaster na kung titingnan ay pangkaraniwang sasakyan lamang. Masaya ang experience sa Maynila hindi na bago pero sadyang natural na makakalimutan mo ang iyong problema. Hindi mo pala kailangang lumayo ng destinasyon para mag enjoy. Simple pero ROCK, yan ang natutunan ko sa halos siyam na oras na makasama ko ang mga batang madalas kong sigawan at pagalitan kapag hindi naiintindihan ang lesson ko .



Saturday, February 21, 2009

JBUHAIN. BLOGSPOT.COM




kip on reading guys...hehehe...

jbuhain.blogspot.com