LIMANG TAON SA KULAY ASUL

FLASHBACK......April 29, 2007 around 8am in the morning.........

1 message received...

Opening.....

"Good Day..This is to inform you that PMS will not renew your contract for the school year 2008..Thank you for your service.."

......nganga....... anong ginawa ko? may kasalanan ba ako?

Ng mareceive ko ang message na yun mejo natulala ako...Oh My God...I'm unemployed, agad akong nagbihis, kinuha ang mga documents sabay punta sa kung saan dalin ng aking mga paa para mag -apply..Ayoko ko kayang mawalan ng trabaho. Naisip kong puntahan ang school sa may cogeo, sakay ng jip, trike, tapos lakad papunta sa school na yun....."Sir wala na pong available na position....try nyo po dun sa Infant Jesus Academy (never been heard)......San Yun? Lakad lang po kayo, yung school na blue.....

Ok, e d lumakad ako....nakita ko...pasok sa skul sabay sabing sir " nasa marikina po ang HR namin dun po kayo mag apply." Sakay daw ako ng trike sabihin ko lilac tapos sa lilac kulay pulang trike din tapos sabihin ko IJA....Ang mahal ng pamasahe!!!!

Walang science position na available....Computer teacher lng....Pede na din gusto ko naman magturo sa air-conditioned room. Apply, May 2 balik, May 3 demo...TANGGAP KA NA!..yey may work na ako...

At dito magsisimula ang aking kwento......ang kwento ng buhay sa kulay asul....

Limang taon akong simpleng guro sa eskwelahang ito...Computer Teacher..VALUES EDUCATION TEACHER, Arts Teacher at syempre SCIENCE TEACHER....Limang taon na nakibagay sa ibat - ibang klaseng tao........na bumuo sa aking pagkatao.

Hindi mahaba ang limang taon kumpara sa service na ibinigay ng mga kaibigan kong si Mean Lascano, Wheng Francisco at Ryo Jimenez sa IJA....pero sapat na ang limang taon para bumuo ng mga ala- alang dadalin patungo sa buhay na hinahanap ko.

Walang perpektong eskwelahan o kumpanya na papasukan..lahat may pagsubok...lahat nakakastress...pero ang pagbabalik tanaw na ito ay para lamang sa magaganda at makikinang na araw ko sa kulay asul.....

Sa unang taon ko sa eskwelahang ito, mabilis akong nakapag - adjust, madali naman silang pakisamahan...o sadya lng talaga ako CHARMING para hindi mapansin...LOLS.....Well, d ko makakalimutan ang una kong recognition sa school na ito....BEST ESCORT at BEST in SPORTS ATTIRE(salamat sa asawa ni Mrs. Liway Tan sa pagpapahiram)....hahahahaha.....

Sa paglipas ng mga araw, unti - unti ko din natutunan ang mamuhay the IJA WAY....simple lng naman, kapag marunong kang makisama SURVIVOR ka...xmpre dapat NAGTUTURO KA....kung hindi TSUGI KA.....pero nakasurvive ako........(kahit d ako nagtuturo...shhhhhhh...joke). Masarap makatrabaho ang mga taong ngingiti ka lng kahit na alam mong pagod ka na...kahit alam mong pressured na ang katawan mo...Sobrang daming trabaho...pero naging immune na ang katawan ko sa gawaing ito....sanayan lng ba.....Sa loob ng faculty room may malakas na tawanan na sisiguraduhin mong nanamnamin mo ang halakhak na lumalabas sayo. Dami kasing clown sa skul na ito........mapababae, lalake pati na binabae....lahat cla ay mag-iiwan ng ngiti sa iyong mga labi.

Sangkatutak din naman ang mga activities na aking sinamahan, daming adventures....Sa Muntinlupa, sa Pasinaya, maging ang prestihiyosong Palanca, sa Davao, sa Taal, Laguna at Coron at kung saan saan pa na masayang na experience sa loob ng limang taon....Lahat yan memorable. Lahat nag iwan ng tatak sa aking puso.

Thankful ako kasi alam kong nagtiwala sila sa akin...Dalawang taon yata akong LEAD MODERATOR,,,,plus ang toxic na trabahong PHYSICAL PLANT CHAIRMAN NG PAASCU..... o ha! yan ang mga posisyon!

Eh yung mga pinaasa ko? Yung mga pinaiyak ko? - Line yan ng mga kaibigan ko kaso kahit anong gawin kong explain sa kanila na di ko ginusto yun e d cla maniwala sa akin..Ok lng!

Ang lahat ng kaibigan...yung ako ang dumating sila ang umalis...tapos may dumating ule...tapos aalis....ang mahalaga nandito sila...malayo man..malapit pa din...

Alam kong mamimiss ko sila...mamiss ko ang kulay ASUL.... anjan lang nama cla....basta ang mahalaga yung limang taon na yun ay naging MASAYA!!!

GOOD BYE TEACHING NA BA?

Masarap maging guro....masarap magturo.....pero mahirap at nakakapagod ang trabaho ng isang GURO....

- Madalas nating maririnig ang linyang "teaching is a noble profession"...yes BOW ako sa parteng yan ng aking trabaho.....pero paano kung dumating sa puntong ayaw mo na? hindi ka na naniniwala sa katagang yan? Ano ang gagawin mo? AKO.....QUIT......

Mahabang panahon na din akong isang guro, madami at sangkatutak na din ang kabataang dumaan sa aking buhay, yung iba sigurado nag iwan ako ng impact sa buhay nila, yung iba sama ng loob at yung iba wala lng....deadma....Sabi nga ni Jeremiah at Hosanna ng IJA "Mr. Buhain is a role model" <3.......pero minsan kong masalubong sa daan si Eden ng PMS " sir lagi mo naman akong binabagsak at pinagagalitan"...ouch sorry naman....madami din ang dinaanan ka lang at deadma kahit nakasakay mo pa sa jip hanggang LRT....(well the feeling is mutual)

Napakasarap maging guro.....nandyan ang makukulit na bata na kapag kasama mo sila ay feeling bagets ka din.....mararamdaman mong kuya ka sa kanila, minsan tatay na din para sa kanila, minsan kontrabida, pero madalas ikaw ang bida sa paningin nila. May panahong waging wagi ka....lalo na kapag birthday mo.....may cakes, gifts at banner!! Kapag teachers day, my letters at kung ano anong maliliit na bagay mula sa kanila, kapag Valentines day all kinds of sweets at hearts!, at syempre ung sako sakong gifts kapag pasko...............hayyyyyyyy

Pero hindi ang mga materyal na bagay ang bumuo sa akin bilang guro.....Kundi ang mga mga kabataang nasa harap ko mula alas 6:30 ng umaga hanggang alas 2:00 ng tanghali....Yung simpleng ngiti, yung simpleng tawanan st simpleng problema na bumubuhay sa isang oras ng pag-aaral.....

GOOD BYE TEACHING NA BA?

Sa ngayon......OO

Pagod na ba ako?.....OO

Sa darating na mga panahon....alam kong mamimiss ko sila......alam kong hahanapin ng katawan ko ang pagiging guro....Pero sa ngayon PASS muna....at hihintayin uli ang panahon na muling magbubukas sa puso ko ang pagtuturo.....

SANA.......

SANA......

;-)

DON'T QUIT

When things go wrong, as they sometimes will,
When the road you're trudging seems all uphill,
When the funds are low and the debts are high,
And you want to smile, but you have to sigh,
When care is pressing you down a bit,
Rest, if you must, but don't you quit.

Life is queer with its twists and turns,
As every one of us sometimes learns,
And many a failure turns about,
When he might have won had he stuck it out;
Don't give up though the pace seems slow--
You may succeed with another blow.

Often the goal is nearer than,
It seems to a faint and faltering man,
Often the struggler has given up,
When he might have captured the victor's cup,
And he learned too late when the night slipped down,
How close he was to the golden crown.

Success is failure turned inside out--
The silver tint of the clouds of doubt,
And you never can tell how close you are,
It may be near when it seems so far,
So stick to the fight when you're hardest hit--
It's when things seem worst that you must not quit.

- Author unknown

Bagyong Ondoy: Sino ang dapat sisihin sa sakunang naranasan ng mga kababayan natin?

Masasabing grabe talaga ang nangyari noong nakaraang sabado at linggo ika-26 at 27 ng Setyembre 2009. Magdamag na nag-uulan noong gabi ng Sabado, ika-26 ng Setyembre. Sinasabing noong araw na yun umulan ng katumbas ng isang buwan. Isang araw na di malilimutan dahil ito ay kumitil ng mahigit 200 katao at marami pa ang hindi natatagpuan.

Tinawag ang bagyong ito na bagyong ondoy, sinasabing napakatagal na panahon na noong nangyari ang ganitong pag-ulan. Hindi lubos maisip ng lahat na magagawang palubugin ng bagyong ondoy kahit ang matataas na lugar. Wala talagang pinatawad ang bagyong ondoy, mayaman man o mahirap, maganda man ang bahay mo o isang simpleng barong barong lang. Nakakalungkot, nakakapanglumo. Hindi man kami naapektuhan dito sa lugar namin nakakabigat pa din talaga ng kalooban.

Sino nga ba talaga ang dapat sisihin sa pagbahang ito? Mayroon nga bang dapat sisihin? O talagang ganti ito ng kalikasan sa lahat ng kababuyan natin at pagdudumi natin sa ating paligid?

Maaring nating sabihin na nagkaroon ng matinding pagbaha dahil sa mga basurang ikinalat natin. Mga basurang itinatapon natin sa ilog, lawa o sapa. Mga maliliit na balat ng kendi na bumara sa kanal at na ipon ng napakatagal. Libo-libong basura na tayo din ang may gawa. Na naging sanhi ng pag-apaw ng mga ilog at di pagdaloy ng tubig.

Sinasabing kaya nagkaroon ng ganun katinding pagbaha ay dahil sa biglaang pagpapalabas ng tubig sa iba't ibang Dam nandyan na ang Anggat Dam, La Mesa Dam at iba pa. Naisip ko lang bakit hindi naglabas ng paunti unting tubig ang dam noong mga oras na mahina pa lang ang ulan o nag-uumpisa pa lang ang ulan? Bakit hindi naisip ng mga nagbabantay dun na maaring matagal pa bago matapos ang pag-ulan at may possibility na talagang umapaw ang mga dam? At bakit bigla nilang pinakawalan ang tubig sa dam? Napakaraming tanong sa isip ko na di ko alam kung masasagot ngayon. Pero, naisip ko din dapat nung una palang naisip na nila yung mga posibilidad na mangyayari. Kayo naisip niyo ba yun?

Mapapanood natin ngayon ang lahat ng resulta ng bagyong ondoy. Mababasa natin lahat ng mga naganap kahit saang parte ka ng Pilipinas at kahit saang parte ka pa ng mundo naroon. At sa tuwing nakikita ko yung mga taong namatay dahil sa sinusubukan nilang makaligtas but, unfortunately di sila nakaligtas. Napakaraming bata ang ngayon ay walang masilungan, walang masuot at maari rin naman ng wala ng magulang o kaya'y nawawala pa sa kasalukuyan. Mga matatanda na may karamdaman na sobrang nahirapan sa nasabing bagyo.

Ang tanging magagawa natin ngayon ay ang tumulong at ipagdasal ang kanilang kaligtasan. Lalo na ngayon na may dumating na naman na bagong bagyo si Bagyong Pepeng at sinsabing meron pang isa. Sana lang hindi na maulit yung nangyari nung nakaraan. Tama na ang isang beses na sakuna. Tama na ang mahigit 200 namatay at tama na ang mga putik na tumabon sa napakaraming bahay.

Tumulong tayong lahat. Kailangan ng mga taong nasalanta ni bagyong Ondoy ang tulong natin. Sa simpleng bagay makakatulong tayo. Damit, konting pagkain, mga kumot at iba pang mga magagamit ng mga taong nasalanta. Napakaraming nagugutom at isipin natin ang mga taong nasa evacuation center.

Magkaisa tayong lahat. At huwag mawalan ng pag-asa. Matuto tayong maglakad pasulong at huwag paatras. Harapin natin ang bukas ng may ngiti sa puso at isip. Lagi natin isipin na mayroon tayong Amang nasa Langit na nagmamahal sa atin at patuloy Niya tayong binabantayan at gabayan.

Let us all pause and pray. Thank Our Heavenly Father that we are still alive and we still have our loved ones beside us. And for those who lost their loved ones, Condolence but a death doesn't mean everything should STOP. Just move forward and pray and be thankful.

repost from another blogger

CAN SANTINO SAVE THE WORLD?

A prisoner is desperate because his son is dying of cancer but he has no money to send him to the hospital. What should he do?

Call Santino!

A magician has a pressing problem that’s driving him crazy. What should he do?

Call Santino!

A girl is in a quandary, ready to extend her Alzheimer-stricken mother’s life by giving whatever is left of her own. What should she do?

Call Santino!

A dedicated teacher is forced to retire and is at a loss what she will do with the rest of her days. What should she do?

Call Santino!

A son is prevented by his rich father from entering the priesthood. What should he do?

Call Santino!

Because May Bukas Pa hit bull’s-eye a soft spot in the hearts of televiewers, Santino has become the symbol of hope, the light in a grim landscape plagued by news of graft and corruption and incompetent government officials and crimes of all kinds, an accidental Pied Piper leading us not to damnation but to salvation, and the harbinger of the silver lining behind dark clouds.

Now, can Santino save the world?

How we wish!

kakapresure c santino.....

(article from PHIL STAR)

IKINUBLI SA PAGMUMUNI MUNI

May kanya – kayang mundo tayo ika nga. Madalas natin itong painugin sa sandaling pag – iisa at pananahimik.. Di man natin napapansin ay nadadala ka sa kakaibang mundong ito. Di ba minsan di mo maiwasang matulala na lamang at lumulutang ang isip sa tanikalang di mo alam ang patutunguhan, maya maya’y matatauhan ka at mamamlayan mo na patawid ka na pala ng kalsada. Maririnig mo na lang ang malutong na mura ng drayber…”Magpapakamatay ka ba?” Sa pagkakataong ito mapapayuko ka na lamang at sisisihin ang sarili sa naging katangahan.

Di ko alam kung kabaliwan bang matatawag ang pagkakaroon ng malikot na pag – iisip at malayang imahinasyon o ang mga ito’y produkto lamang ng damdaming sumasaklaw sa ating pag katao na sinasarili natin. Ito siguro ang kalayaan na gusto nating manatiling sa atin lamang o sa simpleng salita “privacy”. Bilang isang indibidwal nais nating magkaroon ng isang pribadong sandali upang maikubli ang sarili sa mapangahas na realidad at pakikipagsapalaran sa masalimuot na mundo.

Isang aspekto sa pagiging tao ay ang paghahanap ng lunas sa mga hatid na ingay sa suliranin sa araw araw na buhay. Nais nating mapalagay ang loob sa gina ng pag kaaburido, hinanakit, at kalungkutan na konkretong sangkap ng isang intelektwal na nilalang. Mas pinanaligan natin ang diwa kung saan o ano ang mga maidudulot nitong kasiyahan, at dahil ang tao ay likas na mapaghanap ng kaligayahan gagawa at aalamin ang ibat – ibang adaptasyon upang makamit ito. Hindi ba halos lahat sa atin ay dagliang napapangiti sa gitna ng pagdadalamhati kapag may kakaiba o kakatwang naganap sa harap natin?

Marahil ang mga ito ang natural na karakter nating mga tao sa pagharap at paghahanap ng kanya – kanyang lugar sa buhay. Hindi man kagandahan ang daan pasulong sa paroroonan pero patuloy parin tayong naghahanap ng ibang landas upang marating ang pinapangarap nating tagumpay. Ang mga daang paliko ay sumasagisag lamang na minsan tayo’y naging baliw sa kanya kanyang mundo at ito ang naging pampalipas oras sa sandaling kabiguan. At ang mga ito ay ikinukubli na lamang sa pribadong pag mumuni muni.

"MY HOME IS NOT A PLACE IT IS PEOPLE"

Ilan na ba ang taong nakasalamuha mo sa paglalakbay mo sa mundong ito? Siguro tulad ko hindi mo na rin mabilang sa dami nila o hindi mo na rin maalala dahil limot mo na rin ang pangalan nila. Subalit sa paglalakbay mo sa buhay meron mga taong tatak at tagos sa puso mo na hinding hindi maalis sa isipan mo. Yung bang mga taong sa palagay mo eh nakaukit na sa bawat nerves ng katawan mo. Top of all kumbaga, sila yung mga sa kanya kanyang disiplina at gawain ay may magandang naidulot sa pagpapatakbo ng buhay mo? Bukod sa pilya mo eh may mga taong Sinu – sino ba ang mga taong minsan ay naging inspirasyon ko at nakatulong sa akin na iabante ang byahe ng buhay ko.

MS. EVELYN VARGAS

Wow!, ang d best na teacher ko nung grade 1 pa lang ako. Musta na kaya si mam? Ms. Pa rin kaya sya hanggang ngayon? Siya yata ang nagturo sa akin kung paano ang magsulat at magbasa. Sya yung tipo ng guro na pagkakatiwalaan mo. Yung teacher na magtitiyaga sa slow learner na tulad ko. Naalala ko pa nga ng nadulas sya sa harapan dahil nabuhos ko yung baon kong tubig dahil sa pagiging careless ko. Ayun imbis na magalit ngumiti na lang sya.

HARRY TUGADE

Musta na kaya ang besfren ko nung elementary pa lang ako? Sya ang lagi kong kasama. Sya lang yung tangi kong kausap. Sya lang yung tangi kong kadaldalan. The best kasi makikita mo yung pagpupursigi nya sa pag aaral. Madalas kaming managarap na balang araw magiging piloto kami at maglalakbay sa lahat ng parte ng mundo. Musta ka na kaya kaibigan?

MS. MYRNA ANTAZO

Ang d best PHYSICS at ADVISER ko nung highschool. D best kasi wala siyang ibang inatupag nung highschool kami kundi kami ang mga students niyang “IV – RIZAL”. Maangas kami nun kasi siya ang tagapagtangol naming. Libre kami ni mam kahit saan. Strikta pero rock. Malungkot lang kasi maaga syang kinuha ni Lord. Sayang at marami pa siguro syang matutulungan na tulad namin. Pero nasan ka man MAM ….IDOL!

AARON SANTOS

Brod… ang kaibigan ko na kung hindi mo makikilala eh iisipin mong loner at masyadong tahimik. Si Aaron na yata ang pinakamabait na taong nakilala ko. Sya yung tipo ng tao na sa ano mang problema sa buhay eh hindi nawawalan ng pag –asa. Cool at disiplinado. Yung pagiging dissplinado ang pilit kong kinokopya sa kanya. Pero hindi yata uubra sa saken yun. Salamat na lang bro at nanjan ka lagi para sa akin.

RICHARD JARDELIZA

The best kasi ibang klase ang sakripisyo na ginwa nya paa lang sa mga kapatid at tatay niya. Sya ang tuayong tagapagtaguyod upang maabot ng mga kapatid niya yung mga panagrap nila. Nag aral at nagtrabaho para lang matustusan yung pangangailangan nila. Kapos na maitutring pero nagawangn iaangat ang antas ng buhay dahil na rin sa determinasyon niya. Hindi ako magatatka kung balang araw eh bibiyayaan siya ni God ng mganadang huhay. CUM LAUDE yata tong kaibigan ko na to.

NEI SEVILLA

Si Nei ang nag bago sa takbo ng buhay ko. Siya ang nag parealize sa akin sa kung ano ang dapat kong gawin at hindi dapat. Kaibigang matalik dahil minsan syang naging bahagi ng buhay ko.

MARY JANE PADILLA

Si Mila, ang taong hindi uso ang hindi ngumiti. Palaging relax at cool. Hindi marunong mapikon sa lahat ng pang –aasar. Nasa tabi tabi lang yan pero 1 thing for sure nakangiti na naman yan.

DANNIE BOSQUE

Ang pinaka accommodating na tao na nakilala ko. Masarap kakewntuhan at talagang makikinig sa bawat sinsabi mo. Kunsabagay guidance counselor kasi sya. Si dan yung tipo ng tao na kapag nagalit eh burado ka sa kanya pero second chance is in her heart. Basta just promise na hindi na mauulit yung ginwa mo sa kanya.

WILLIE VALENCIA

Kung may isang bagay na kulang sa akin yun yung pagiging masipag Iba si Willy boy. Sya yung walang ginawa kundi ang kumilos ng walang reklamo. Masipag at lagin on the go. Swerte ni Fay sa taong ito.

SI KARLA

Hindi ko siya ganoong kakilala at lalong lalu na hindi nya ako kilala. Sya yung carinderia girl(GAY) sa talipapa sa galera. Nakakatuwa lang siya kasi lagi syang nakasmile kapag kakain kami. Sarap yata ng Lomi ni Karla. Sa muling pagkikita.

SI MANONG MAGTATAHO SA AMIN, MGA DRIVER, CONSTRUCTION WORKER, MAG GUGULAY

Sila yung bayani sa tingin ko kasi sila yung may simpleng trabaho pero nagagawang gawing on the rock ang pamumuhay. Nakapagtaguyod ng pamilya at nakapagpalaki ng anak sa tamang direksyon. Sila yung OK lang na magbilad maghapon sa kalsada may maipang tustos lang sa mahal nila sa buhay.

Madami pa ang taong pwedeng dumating sa buhay ko, panandaliaan, pangmatagalan at pang habangbuhay. Pero sila muna yung maituturing kong iba at top of the list sa lahat. Inspirasyon na nagbago ng buhay mo pero habang buhay na hidi na magbabago ang minsan ay nagawa nila para sa iyo.