ANG STAFF HOUSE “BOW”

Happy ang madalas na ending ng isang istorya, mapa pocketbooks, pelikula, o kwentong aklat man ito, marahil mas masarap basahin at tapusin ang isang kwento lalo na’t nakarerelyt ka sa binabasa mo o sa pinapanood mo. Pero meron din namang kwento na sa bandang huli ay bibigyan at mag iiwanan sayo ang sama ng loob. Madalas pa nga napakahirap mag move on sa mga pagkakataong apektadong apektado ka sa kwento, parang love ika nga, move on ka ng move on pero di ka naman gumagalaw. Parang kwento sa staffhouse na kung saan halos isang taon din akong kinupkop ng pinakasikat ng tahanan sa IJA. Counterpart yata yan ng big brother house na tulad ng bahay ni kuya merong mga housemeyts, na sa bawat housemates ay binubuo ng ibat ibang persona na kung hindi ka kakapit at hindi magtitimpi pwedeng ang ending hindi maganda. Daming story na umikot sa loob ng bahay na 2 na kami lang ang tanging saksi. Ang labindalawang housemates ni Kuya. Masaya ang buhay sa staffhaus, sangkatutak na halakhakan, sangrekwang kakulitan at sandamukal na harutan, pero meron din namang iyakan, lungkot at hirap. Meron nabuong pagmamamahalan, yan na yata ang the best na nangyari sa bahay. Meron ding bangayan na buti na lang ay hindi umabot sa suntukan at bugbugan. Sarap balikan ang staff house pero tulad ng bawat kwento meron din itong katapusan. Katapusan na not so happy. Una, wala ng staffhouse, pangalawa, dami kasing nag away at nag kasamaan ng loob. Kalungkot pero wala naman kaming magawa. Sana lang maayos din yun sa huli. Ang staff house ay bahagi na lamang ng nakaraan, at tulad ng isang kasaysayan, mananatili itong nakatatak sa puso ng bawat isa. San man kami dalhin ng aming mga paa, minsan sa buhay namen ay may isang tahanan na umaruga sa amin. Yan ang drama sa loob ng bahay.